بماند به یادگار

تا به حال، تو این چند سال خیلی اتفاق افتاده که با هم اختلاف نظر داشته باشیم، دعواهای شدید داشته باشیم اما همیشه دلم قرص بود... دعواهای شدیدی که الان فکر میکنم اصلا یادم نمیاد که دلیلشون چی بوده؟ سرچی بوده؟ اما یه حرفی که گفته شد و دومین بار بود که تکرار میشد از یادم نمیره... هی میام به خودم بگم اشکال نداره زندگی بالا پایین داره، آدم ها با هم متفاوت هستند و زمان و وقت نیاز دارند برای هماهنگ شدن باهم و پذیرفتن هم و باید تلاش کنم برای حل مسائل اما یهو انگار که آب سرد میریزن رو سرم و یاد حرفش می افتم...

شاید از نظر اون عمل و حرف من یکی نباشن اما از نظر خودم تمام تلاشم رو خالصانه کردم که زندگی م رو روز به روز بهترش کنم. تو مختصات خودم تلاش کردم. نمیگم من آدم کامل و خوبی م. اما همیشه باید به روند نگاه کرد، به روند پیشرفت آدم ها، نه نقطه ای که وایستادن. شاید دو نفر نقطه شروعشون با هم متفاوت بوده باشه. بعضی از خوبی ها و بدی هایی که تنیده شدن به وجودم، از گذشته ها بوده ، از جامعه، از اتمسفر اطرافم، که خیلی وقت ها دست من نبوده بدست آوردن این ویژگی ها. اما بهبود یا عوض کردن اونها دست منه. من سعی میکنم درستشون کنم، سعی میکنم حتی شده در حد اپسیلون بهبودشون بدم. شاید خیلی وقت ها موفق نباشم شاید هم باشم اما تلاش کردن م خوبه. هرچند شاید از نظر اون فقط دارم قشنگ صحبت میکنم اما خودم که میدونم دارم تلاش میکنم....

نمیدونم، من میدونم که خوب منظورم رو نمیرسونم. یه دوستی داشتم میگفت ف... تو انگار حوصله نداری کامل توضیح بدی، ناقص توضیح میدی. از وقتی که پارسال اینو بهم گفت تمام سعی م رو میکنم که خوب توضیح بدم. نمیدونم شاید به همین دلیل هست که اینقدر سوتفاهم پیش میاد، شایدم از سمت اون هست. نمیدونم واقعا... نمیدونم چرا باید در عرض سه ماه این مساله دوبار تکرار بشه؟... شایدم من حساس شدم... از ترسم نمیتونم از کسی هم بپرسم. میترسم خیلی دلم رو خالی کنند...

پ.ن.

* من خیلی دوستش دارم هرچند گویا موفق نبودم که نشون ش بدم...

* دعواها اکثرا از یاد آدم میرن، حتی دلیل و اتفاقی که باعث دعوا شده هم از یاد آدم میرن یعنی مساله مهمی نبودن پس. اما مسائلی که مثل زلزله آدم رو میلرزونند خیلی بدن...

* خدای مهربانم هوای ما رو داشته باش...

* اللهم عجل لولیک الفرج...