پروپزال

  پروپزال  ی که باید هفته دیگه بدم دست استادها هیچ چیزی ننوشتم! از طرفی شاید خیلی ها منتظر این پروپزال منند. از طرفی من اهل دقیقه 90نیستم و وقتی یک کارم را سروقت انجام ندهم، می افتم رو دور بیخیالی و الان پروپزال اینطور شده! از طرفی باید به یکی دیگه هم جواب بدهم که در چه حاله پروپزال و من زیاد نمیتوانم بیخیالی هایم را بهش بگویم، از طرفی دوستانم حسرت کار و موقعیت زمانی الان من را میخورند و ناخوداگاه از من دور میشوند و هرچه قدر هم که خودم را پرت کنم بینشان من را از خودشان دور میکنند انگار... از طرفی کارهایم در شرکت به خوبی جلو نمیروند، از طرفی ذهنم درگیر بعضی مسایل هست. .. و همه اینها ناشی از تنبلی من در نوشتن پروپزال هست، اگر عین آدم سروقتش مینوشتم هیچ کدام اینها نبود :) 

پ. ن. 

*اما با تمام اینها خدا را شکر میکنم که همیشه هوای منو داشته، منی که اصلا اصلا بنده خوبی براش نبودم...  خدای مهربانم شکرت.. خدای مهربانم شکرت بابت رض... 

*باید بزرگ بشم دیگه کم کم، مسولیت زندگی خیلی سنگینه... من خیلی میترسم... 

*باید روی اعتماد به نفسم کار کنم... 

*تو زندگی تنها آدمی که میتونه به آدم کمک کنه، خداست و خودش، باید خیلی قوی بشم... درونم قوی بشه... باید به خدا خیلی نزدیک بشم..... خیلی خیلی...